BOGUSŁAW KLIMCZUK
RODOWITY KOZIENICZANIN - OBYWATEL ŚWIATA

Bogusław Klimczuk - kompozytor, pianista, dyrygent, aranżer.

Urodził się 19 października 1921 roku w Kozienicach (woj. kieleckie - obecnie mazowieckie).

Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Warszawie.

Był dyrektorem Big Bandu Polskiego Radia i Telewizji.

Pierwsze sukcesy zawodowe odnosił jako pianista jazzowy, potem kieruje słynnym zespołem jazzowo-rozrywkowym Boogie Band. W 1949 roku jako pianista-solista w orkiestrze na MS „Batory” odbył podróż do USA, gdzie zetknął się z takimi muzykami, jak: Count Basie, Duke Ellington, Charlie Ventura, Dizzie Gillespie, Gene Krupa i Harry James. Gra tych wielkich jazzmanów zrobiła na Bogusławie Klimczuku ogromne wrażenie. Po powrocie, doskonalił aranżacje jazzowe i jako pierwszy w Polsce zaczął grać aranżacje be-bopowe. Od 1951 roku związał się z wojskowymi zespołami pieśni i tańca jako kompozytor i dyrygent.

Pracę kompozytorską zaczynał od pieśni i muzyki baletowej. Komponował balety m.in. dla choreografów, a równocześnie pełnił funkcję kierownika muzycznego zespołów wojskowych w Bydgoszczy i Trójmieście (Marynarka Wojenna), a następnie dyrygenta Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego w Warszawie.

Od 1959 roku Bogusław Klimczuk podejmuje pracę w Polskim Radiu. Zaczyna jako pianista-solista, później zajmuje się aranżacją i kierownictwem muzycznym. Kieruje własnym zespołem muzycznym, a w 1962 roku tworzy Radiowe Studio M-2 do nagrań polskiej muzyki rozrywkowej. Studio to, będące ośrodkiem najnowszych kierunków w twórczości, aranżacji i technice nagraniowej, gromadziło za sprawą szefa - młodych, zdolnych muzyków, zarówno tzw. poważnych jak i awangardę jazzową. W latach 1963-1964 w Berlinie i w Warszawie nagrania Studia M-2 otrzymały I lokatę przyznaną przez Międzynarodową Organizację Radia i Telewizji (OIRT). W 1964 roku Bogusław Klimczuk otrzymał nagrodę prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórczość radiową i telewizyjną oraz za zorganizowanie i osiągnięcia Studia M-2. Odtąd nazwisko Bogusława Klimczuka kojarzy się nieustannie z wysokim poziomem artystycznym oraz z najciekawszymi poczynaniami na rozrywkowym rynku muzycznym.

W 1966 roku Bogusław Klimczuk został dyrektorem Big Bandu Polskiego Radia i Telewizji oraz szefem Radiowego Studia S-1, którego był założycielem. W związku z tym prowadził własną audycję „Do Studia S-1 zaprasza Bogusław Klimczuk”, w której zapoznawał słuchaczy z pracą studia, jego dorobkiem artystycznym, wyjaśniał zawiłe techniki nagrywania, zapraszał kompozytorów, instrumentalistów, krytyków muzycznych i przeprowadzał z nimi wywiady. Równocześnie Bogusław Klimczuk był współautorem i nagrywał z własnym zespołem utwory do takich audycji radiowych, jak: „Piosenki od ręki”, „Mikrofon dla wszystkich”, „Wczoraj nagrane - dziś na antenie” i „Radiowa Piosenka Miesiąca”.

Bogusław Klimczuk komponował utwory na orkiestrę (m.in. „Figlarne Skrzypeczki”), balety (m.in. „Krak” i „Neptun”), pieśni i kantaty (m.in. „Poemat o Ojczyźnie”), ale zawsze najbliższa była mu piosenka. Skomponował ich przeszło 250, z których wiele cieszyło się ogromną popularnością i zdobywało miano prawdziwych przebojów. Do najbardziej znanych należą: „To nie sen”, „Łazienkowskie mgły”, „Rudy rydz”, „Jabłuszko pełne snu”, „Andriusza”, „Dzień dobry, wiosno”, „Zawstydzona”, „Porównania”, „Jest Warszawa” (którą wykonywało 16 wokalistów, a chór chłopięcy Lutnia śpiewał ją również na koncertach w Wielkiej Brytanii), „Barwy ziemi”, „Cóż wiemy o miłości”, „Dopóki w oczach tylko ty”, „Uczę się ciebie”, „Raz, chociaż raz”, „Nieproszony gość”, „Kwiaty zakwitają w Łazienkach”, „Zimowe dzwony”, „Czy to ty, Warszawo”, „Księżyc i róże” i wiele innych. Niektóre z tych piosenek zrobiły karierę za granicą. Np. „Rudy rydz”, „Andriusza” i „To nie sen” rozeszły się w dawnym Związku Radzieckim w milionowych nakładach. Utwory Bogusława Klimczuka były stale nagrywane w Polskim Radiu, w Polskiej Telewizji i na płytach (m.in. płyta „Bogusław Klimczuk zaprasza do tańca”). Nagrywali je również znani artyści zagraniczni.

Bogusław Klimczuk wraz ze swoim Big Bandem koncertował w kraju i za granicą, m.in. czterokrotnie odbył tournee po ZSRR, koncertował w RFN, a w lipcu 1972 roku gościnnie wraz ze swoją orkiestrą wystąpił (jako dyrygent) w TV NRD w programie rozrywkowym Friedrichstadt Palace z udziałem światowej sławy piosenkarzy z Europy i zza oceanu. Kilkakrotnie prowadził orkiestrę na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, wielokrotnie dyrygował na Festiwalu Opolskim. Do dziś każdego roku w czerwcu na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu rozbrzmiewa skomponowany przez Bogusława Klimczuka sygnał tego festiwalu. Ze swoją orkiestrą Bogusław Klimczuk występował wiele razy na wszystkich krajowych estradach.

Wielokrotnie był odznaczany medalami i nagrodami za wybitną twórczość i za zasługi dla polskiej muzyki i kultury.

Bogusław Klimczuk był działaczem muzycznym, radiowym, społecznym, jednym z twórców Międzynarodowej Wiosny Estradowej - Festiwalu Piosenki Państw Europy Wschodniej w Poznaniu. Za ustanowienie tego festiwalu władze Poznania uhonorowały Go dyplomem i listem dziękczynnym.

W 1973 roku Bogusław Klimczuk otrzymał z rąk ministra kultury Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. To wysokie odznaczenie było uhonorowaniem jego wieloletniej działalności artystycznej, w tym 15-letniej pracy w Polskim Radiu.

Ostatnim dziełem Bogusława Klimczuka był musical „Och, laleczko”. Wystawiony już po śmierci kompozytora w Operetce Wrocławskiej, gdzie odbyło się 150 przedstawień. A dwa lata później 80 razy wystawiono go w Operetce Łódzkiej.

Bogusław Klimczuk zmarł 12 kwietnia 1974 roku w Warszawie po długiej i nieuleczalnej chorobie w wieku 52 lat. Odznaczony pośmiertnie Srebrnym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.

Wielokrotnie w rocznicę śmierci kompozytora Telewizja Polska nadawała programy wspomnieniowe o Bogusławie Klimczuku. Również Polskie Radio pamiętało o swoim wybitnym radiowcu. Każdego roku w rocznicę urodzin i śmierci kompozytora były nadawane audycje poświęcone Jego twórczości. W programie Polskiego Radia do dziś można usłyszeć Jego melodyjne utwory i przeboje, które kiedyś śpiewała cała Polska. W rocznicę śmierci Bogusława Klimczuka Polskie Radio w Melbourne w Australii nadało audycję poświęconą Jego pamięci. Również Opole nie zapomniało o twórcy najpopularniejszego festiwalowego „przeboju” - sygnału otwierającego każdego roku Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki. W 1987 roku - 13 lat od śmierci „najwybitniejszego kompozytora i muzyka estradowego 30-lecia” - jak pisano o Bogusławie Klimczuku - została przypomniana Jego twórczość na scenie opolskiego amfiteatru w koncercie poświęconym Jego pamięci. Koncert reżyserował Janusz Rzeszewski, prowadził znany dziennikarz muzyczny Polskiego Radia Andrzej Jaroszewski, a udział wzięły czołowe gwiazdy piosenki tamtych lat, m.in. Krystyna Prońko, Irena Jarocka, Ewa Śnieżanka, Andrzej Zaucha i Wały Jagiellońskie. Orkiestrą dyrygował Zbigniew Górny.

Po latach również rodzinne miasto kompozytora - Kozienice uczciły Jego pamięć organizując Festiwal Muzyki Rozrywkowej im. Bogusława Klimczuka i nadając Kozienickiemu Domowi Kultury Jego imię.

Wszystkim tym poczynaniom przez wiele lat patronowała wierna i oddana towarzyszka życia Bogusława Klimczuka, wdowa po nim - Krystyna Klimczuk. Pani Krystyna zmarła 19 lutego 2018 roku.

Odznaczenia i nagrody:

• Krzyż Oficerski Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Medal 30-lecia LWP, Srebrny (pośmiertnie) i Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju. Wysokie odznaczenia mongolskie - Order 50-lecia Rewolucji, Medal 25-lecia Wyzwolenia Opola, odznaka PCK za zasługi dla miasta Opola
• Nagroda przechodnia Ministra Obrony Narodowej dla Zespołu Pieśni i Tańca Marynarki Wojennej na II Przeglądzie Zespołów Pieśni i Tańca okręgów wojskowych, jak również I nagroda Zespołu Pieśni i Tańca Okręgu Pomorskiego
• Wyróżnienia i I lokata nagrań Studia M-2 przez Międzynarodową Organizację Radia i TV (OIRT) - w 1963 roku - w Berlinie i w 1964 roku w Warszawie
• Nagroda Komitetu d/s Radia i TV za twórczość radiową i telewizyjną w 1964 roku za zorganizowanie i osiągnięcia Studia M-2
• III nagroda Komisji Artystycznej VI Krajowego Festiwalu Piosenki w Opolu za piosenkę „Smutno ci, gorzko ci”
• I nagroda w Opolu za piosenkę „Marsjanie nie zagrażają ziemi”
• II nagroda w Opolu za piosenkę „Królowa Barbara”
• Złoty mikrofon polsko - amerykańskiej agencji artystycznej („Barwy ziemi”)
• Za wybitną twórczość o tematyce żołnierskiej - Brązowy Medal 30-lecia LWP
• Srebrny Pierścień (dwukrotnie) za muzykę do piosenki „Polskie wzlatują orły” przyznany przez jury na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu 11.07.1980 roku oraz za muzykę „Narodziłaś się z wiatru” w 1985 roku
• Liczne nagrody i wyróżnienia w konkursach na piosenkę, organizowanych przez związki zawodowe itp.

Telewizja Polska poświęciła (30 marca 1974 r.) program twórczości Bogusława Klimczuka pt. „Bogusław Klimczuk i jego piosenki”.

Bogusław Klimczuk w Bibliotece Polskiej Piosenki: bibliotekapiosenki.pl/osoby/Klimczuk_Boguslaw