Dla was piszę Dla was piszę ten wiersz, którzy jeszcze go nie poczuli, nie zrozumieli śpiewu skowronka, nie znaleźli kolorowych pól i lasów. Dla was piszę, którzy nie trzymali tęczy, nie przyglądali się kołyszącym chabrom, tańczącym wierzbom na miedzy, uciekającym spod kosy zającom. Piszę dla tych, którzy nie znają zapachu łąki, ani żniw, ani wykopków, nie poczuli spokoju przed burzą, ani powietrza zaraz po niej. Piszę dla tych, którzy nie słyszą pieśni strumyka, rozmowy zwierząt, dla tych którzy widzą czerwień, ale nie słyszą jej kołatania. Ikar Długo pod słońcem żeglowałeś, ciepły wiatr nosił coraz wyżej, poczułeś wolności ptaka, na wszystkich spoglądałeś z góry. Przez nieuwagę przegrzało cię słońce ? Dziś sięgnąłeś bruku Ikarze, opadły ci skrzydła, zraniony, kolejny dzień przeglądasz się na dnie, ukochanej już butelki. Dokąd zmierzasz Ikarze ? Wszak życie bardziej boli i nie każdy daje sobie radę, wolisz wyjść z życia, bo zabrakło ci marzeń ? Wiersz Dziś otrzymałem wiersz do łóżka, wcale się nim nie cieszę. Pełen niepokoju boję się go czytać, pewnie będzie ciepły od jej piersi, chłodny od wyrafinowania. Będzie mnie kusić swoją otwartością, napisze, że nadal o mnie myśli, pozwoli, bym rozpamiętywał najlepsze chwile. Zawsze tak robiła, gdy czuła samotność, nie chcę być jej Owidiuszem. Nie przeczytam tego wiersza.